صندلی تنهایی 

پسرک در راه بود...

او دگر تنها بود... درقطاری بی روح

که پرازحرف ها بود

حرف های پسرک گوش شنیدن می خواست...!

صندلی خالی بود... او فقط آنجا بود

پسرک می نگریست و دلش حرف می خواست

حرف از خاطره ها... حرف از علت تنهایی ها

آه... ای صندلی تنهایی... توچرا تنهایی؟؟

من گر تنهایم، همه عشقم این است که شوم محرم راز

بشنوم از عشاق... دوکلام مهروصفا... دوکلام از احساس...!

من گر تنهایم زندگی ام این است

اما ای پسر دیوانه... توچرا تنهایی؟؟

آه...ای صندلی تنهایی...

من اگر تنهایم، به فردای دگر چشم دارم

که ببینم عشقم... که ببوسم رویش...

من اگر تنهایم... به فردای دگر چشم دارم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: